Bijdrage SGP aan debat coalitieakkoord

Voorzitter,

Ik moet zeggen dat het coalitieakkoord fris aandoet:  nieuw, nieuw, nieuw! Het deed me denken aan dat beroemde gedicht van Herman Gorter: “Een nieuwe lente, een nieuw geluid.” Er spreekt een “soad wille” uit. Het werkt gewoon aanstekelijk en dat moet ook, want van u als college en van ons  met elkaar wordt verwacht dat we mensen gaan stimuleren en inspireren, om verantwoordelijkheid te aanvaarden en initiatieven te nemen. Daarbij moet ik zeggen dat ik u hier en daar wel een beetje optimistisch vind, vooral over de bereidheid van inwoners om initiatieven te nemen en om zelf de regie nemen voor oplossingen in de eigen leefomgeving. Maar goed, dat hoort ook wel een beetje bij die rol.

Ik vind wel dat u beetje doordraaft. Het coalitieakkoord geeft de indruk dat u alle SMART-geformuleerde programma’s en jaarplannen wilt afschaffen. Ik zou zeggen: laten we daar in ieder geval mee wachten totdat we een beter sturingsinstrument hebben. U weet het wel: oude schoenen niet weggooien voor je nieuwe hebt. Ook dat dichttimmeren is helemaal niet verkeerd. Wij blijven toch waken over het algemeen belang van de meanskip? Wij blijven toch aanspreekbaar voor de leefbaarheid en het totaal van voorzieningen in eigen gemeente? Wij blijven toch oor en oog houden voor de behoeften en wensen van onze inwoners en wij waken er toch voor dat er geen inwoners buiten te boot vallen en dat zwakkeren meekomen?

“Ien mei de Mienskip,” zo luidt de titel van het coalitieakkoord. Er kan een kloof ontstaan zijn tussen overheid en burgers, maar om nu te stellen dat overheid en burgers samenvallen, dat gaat ons toch te ver. Er moet geen kloof zijn, maar wel een gepaste afstand. De overheid heeft haar eigen verantwoordelijkheid: zorg voor de veiligheid, zorg voor de zwakkeren en zorg voor de infrastructuur. Het gaat er alleen om dat we onze doelen stellen op een voldoende hoog abstractieniveau. Maar nog wel steeds SMART-geformuleerd en dichtgetimmerd. Door doelen te formuleren op een hoger abstractieniveau creëer je ruimte op een lager abstractieniveau. En dat is toch wat te willen? Denken in oplossingen, niet in middelen. En niet denken voor een ander, maar anderen stimuleren te denken voor zichzelf.

Er staan een paar mooie zinnen in het akkoord, die ik nog graag even met u wil delen. “In plaats van organisaties zullen producten of eindgebruikers gesubsidieerd worden.” Goed zo! Niet de middelen subsidiëren, maar de oplossingen. Daar hoop ik nog wel eens op terug te komen. En dan de mooiste zinnen: “Bij de zoektocht naar een nieuwe rolinvulling en de daarmee gepaard gaande cultuuromslag zullen fouten worden gemaakt. Maar de gemeente zal aanspreekbaar zijn op fouten en zal daarvan willen leren. Een zin ontbreekt en dat vinden wij jammer: de bede. Bijvoorbeeld een bede als in de laatste troonrede:  U mag zich daarin gesteund weten door het besef dat velen U wijsheid toewensen en met mij om kracht en Gods zegen voor U bidden.

Voorzitter, het akkoord had bijna door de SGP geschreven kunnen zijn. Proficiat en Gods zegen!